Czy udana współpraca jazzmana – improwizatora, klasyka –wirtuoza i didżeja – awangardzisty jest w ogóle możliwa? Czy muzycy o tak różnych artystycznych doświadczeniach są w stanie się porozumieć? Jak pogodzić perfekcję klasycznego wykonawstwa z nieobliczalną jazzową improwizacją albo jak połączyć wyrafinowanie brzmienia akustycznych instrumentów z nieustępliwością elektronicznego pulsu? Odpowiedzią jest „Lutosphere”, projekt trzech artystów z trzech różnych muzycznych światów, których połączył Witold Lutosławski. Okazją i pretekstem do tego nietypowego spotkania był ogłoszony przez Sejm RP rok jubileuszowy kompozytora (2004).

„Lutosphere” to projekt-hołd. Wzięli w nim udział wiolonczelista Andrzej Bauer, pianista Leszek Możdżer i muzyk wywodzący się z nurtu DJ – m.bunio.s – zaś ideą przewodnią było wspólne wykonanie ich własnych utworów inspirowanych muzyką Witolda Lutosławskiego. W efekcie powstał zwarty program zawierający (obok elementów jazzu, improwizacji, DJ) klasyczne elementy muzyki współczesnej, po raz pierwszy zaprezentowany na Wigrach, następnie w Warszawie.Spotkanie artystów o tak różnych stylistycznych rodowodach, odmiennych nawykach i twórczych doświadczeniach zaowocowało powstaniem muzyki o oryginalnym, nowym brzmieniu. Andrzej Bauer zna muzykę Witolda Lutosławskiego doskonale, wielokrotnie uczestniczył w wykonaniach utworów prowadzonych przez samego kompozytora ściśle z nim współpracując. Możdżer twierdzi, że cytował fortepianową Etiudę Lutosławskiego we free-jazzowych improwizacjach podczas konkursu Jazz Juniors ’92, od którego zaczęła się jego przygoda z jazzem. Natomiast wywodzący się z młodej sceny klubowej Bunio także deklaruje silną fascynację twórczością kompozytora.

„Lutoshere” to próba stworzenia nowej muzycznej jakości, w której Możdżer, Bunio i Bauer wykazują się dużą elastycznością i sporym dystansem do swoich dotychczasowych dokonań. Zniekształcona elektronicznie wiolonczela, przepuszczona przez heavy-metalowy fuzz, Możdżer improwizujący na sześciu dźwiękach (w „Wariacji Sacherowskiej”), Bunio pieczołowicie realizujący niesymetrycznie rytmiczne podziały wyciągnięte z partytur Lutosławskiego, a nad tym wszystkim pocięty na sample głos kompozytora mówiący te słowa: To co było wczoraj jest złe! Tylko to, co jest dzisiaj może być dobre! Zaś gdy dobre będzie to, co będzie jutro – to co jest dzisiaj dobre będzie już złe.

Andrzej Bauer, wiolonczela elektryczna

Zdobywca pierwszej nagrody na Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium oraz laureat Międzynarodowego Konkursu „Praska Wiosna” i nagrody Parlamentu Europy i Rady Europejskiej. Urodził się w Łodzi. Tu ukończył studia pod kierunkiem Kazimierza Michalika, a uzupełniał je pracując m.in. z Andre Navarrą, MilosemSadlo oraz Danielem Szafranem podczas licznych kursów mistrzowskich. Odbył dwuletnie studia w Londynie, w klasie Williama Pleetha jako stypendysta Witolda Lutosławskiego.

W ciągu ostatnich lat Andrzej Bauer wystąpił z recitalami m.in. w Amsterdamie, Paryżu, Wiedniu, Hamburgu i Monachium, a także
z orkiestrami symfonicznymi m.in. z Filharmonikami Monachijskimi, Orkiestrą RAI w Neapolu, Orkiestrą Filharmoniczną w Strasburgu, Orkiestrą Radia w Stuttgarcie oraz Orkiestrą Radiową w Berlinie. Wiolonczelista koncertuje regularnie z większością polskich orkiestr symfonicznych i kameralnych, a zespoły takie jak Filharmonia Narodowa i SinfoniaVarsovia zapraszają go jako solistę swoich europejskich tras koncertowych.

Andrzej Bauer nagrywał dla wielu polskich i zagranicznych rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych oraz brał udział w międzynarodowych festiwalach, występując w większości krajów Europy, a także w Stanach Zjednoczonych i Japonii. Płyta artysty zawierająca m. in. utwory Schuberta, Brahmsa i Schumanna (Koch/Schwann) została wyróżniona kwartalną Nagrodą Niemieckiej Krytyki Płytowej. W kolejnych nagraniach CD wiolonczelista utrwalił utwory Szostakowicza, Prokofiewa i Strawińskiego, Messiaena, Panufnika, a także Koncert wiolonczelowy Witolda Lutosławskiego. W 2000 roku ukazał się – pierwszy w historii polskiej dyskografii – dwupłytowy album z kompletem Suit wiolonczelowych J. S. Bacha, zarejestrowanych przez wiolonczelistę dla firmy CD Accord, za który artysta otrzymał nagrodę polskiej Akademii Fonograficznej – Fryderyk 2000.

Artysta wykonuje obszerny repertuar zawierający wiele dzieł muzyki nowej i najnowszej, w tym utwory specjalnie dla niego skomponowane. W roku 2002, podczas 44. Międzynarodowego Festiwalu „Warszawska Jesień” wystąpił z recitalem prawykonań utworów na wiolonczelę solo i media elektroniczne powstałych z jego inspiracji. Zapoczątkowany wówczas projekt Cellotronicum jest przez artystę kontynuowany i owocuje nagraniami i kolejnymi prawykonaniami, które prezentowane są w najwaźniejszych centrach muzyki współczesnej w Europie. Kolejna edycja Cellotronicum, prezentowana podczas Warszawskiej Jesieni została uhonorowana nagrodą Orfeusz 2006.

Andrzej Bauer jest założycielem Warszawskiej Grupy Cellonet. Prowdzi klasę w warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina. Coraz więcej czasu poświęca pisaniu i improwizowaniu muzyki.

Michał Bunio Skrok, m.bunio.s hit maker

muzyk (gitara basowa, gitara, wokal, sampler, laptop), producent muzyczny, kompozytor i remikser. szerokie zainteresowania muzyczne realizuje w kilku projektach o zróżnicowanym charakterze. Jego tworczość obejmuje muzykę stricte elektroniczną, jak i akustyczną i elektro-akustyczną, a także szereg gatunków: eksperymentalną elektronikę, hiphop, punk, jazz, funk, electro i inne. Stosuje zarówno metodę prekompozycji jak i improwizacji. W swojej twórczości często posługuje się humorem, parodią, gra z gatunkami i konwencjami.

Uczestniczy w takich projektach jak:

• dick4dick kolektyw muzyczny showmansko-muzyczny wspolpracujący z kolonią artystów Młode Miasto Gdańsk i gdańskim ASP;
• Lutosphere czyli wariacje na temat partytur Witolda Lutoslawskiego wraz z Leszkiem Możdżerem i Andrzejem Bauerem;
• BassistrersOrchestra wraz z Maciejem Morettim, Fiszem, Emade, Wojciechem Mazolewskim, Mikołajem Trzaską;
• Ludzie wraz z Krzysztofem Topolskim (arszyn);
• Baabunio wraz z Bartoszem Weberem;
• Wystepuje również jako djm.bunio.s lub solo jako m.bunio.s hit maker

Jest twórcą muzyki do spektakli teatralnych:

• Oblomoff w Teatrze Dramatycznym w Warszawie gdzie występuje również na scenie w roli dj-a, w spektaklu wystepują m.in. Maciej Stuhr, Krzysztof Ogłoza, Anna Dereszowska, Krzysztof Dracz, Marcin Bosak, reżyseria Andrzej Domalik.
• Fedra w Teatrze Narodowym w Warszawie, współtworzył muzykę do spektaklu wraz z Adamem Falkiewiczem i Karolem Pawłowskim. W spektaklu wystepują m.in: Danuta Stenka, Kamila Baar, Jerzy Englert, reżyseria Maja Kleczewska
• Książę z liliami przedstawienie teatru tańca Bożeny Eltermann

Wykonał również duża ilość remiksów różnych artystów takich jak: Leszek Możdżer, Andrzej Smolik, Mika Urbaniak, Fisz i Tworzywo Sztuczne, Patryk Zakrocki i inni.